ah benim dumanlı başım
yine ömrümün can damarına sapladın ayrılığı
yine ayazların orta yerinde
çaresiz kaldım
kurudu denizlerim güneş çekildi
her adımda bir uçurum serildi önüme
yüreğimin haritasından sevda silindi...
gece hazin hazin akıtırken yüreğime hüznünü
sensiz bir Eylül'e açılır dalgalarım
söner deniz fenerleri
avazı çıktığı kadar susar ruhum
yalnızlığın sessiz melankolisiyle
MySpace'de Paylaş!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder