ICIMDE KOPAN FIRTINA

Sensizliğe öyle alıştım ki..
Gidiyorum geliyorum hala aynı noktada olduğumu fark ediyorum.
Korkularıma yenik düşerken, umutlarıma da yeniliyorum..
Düşen ben, kaldıran olmayan bir dünyada sensizliğe tutunup savruluyorum..

Hiç birleşmeyecek yollarda uzaktan uzağa yeşeren kökleşen ağaçlar gibiyiz..
Kok salmışız içimizde, kendimiz olduk sanmışız, bilmediklerimiz hep bildiklerimize galip gelmiş..
Bırak böyle kalalım diyemiyorum..
Gel değiştirelim diyemiyorum..
Bir fırtına kopuyor içimde..
Dindiremiyorum..