Kalabalık Kentler Ürkütür Yüreğimi - Nuri CAN

uğultular doldurur beynimi yürüdükçe


tüm gözlerden incinmiş bir bakış sızar istasyonlara


kirli vagonlarda taşınan ince bir hüzün gibi ki,


hep aynı yerimi burkan

bu yüzü kirli şehirde


kimse kimseyi sevmiyor

bilmiyor avuçları kar çiçeği kokan

bir çocuğun saçlarına dokunmayı

şiirler okumayı bir alacaşafağa

kaç kez uçuruma ittiysem yüreğimi

bir çift göz gördüm deltalarda

yalvaran bir ses

kırıldı içimde yıllarca gizlediğim ayna

kalbime batıyor şimdi kırıkları

nehirler boyu kanıyorum a

ateşler boyu yanıyorum

alın götürün beni buralardan allah dayanamıyorum

nereye baksam denizi duman

neye dokunsam ah

hüznün acıyla öpüştüğü bir kıyıda kaldım

yok gidemem başka bir liman

anla al bu acıları koy bir yana

kör bir sevdanın imgeminde

bir yanı Mecnun'dur çöllerimin bir yanı Leyla

bir yanı Yusuf'tur zindanımın bir yanı Züleyha

şimdi yorgunum her akşam yollara bakıp ah çekmekten

nereye baksam güz bahçeleri

nereye gitsem üstüme devrilir gök

kime nasıl anlatırım sancılarımı, kim anlar beni

hasretin bin çeşidiyle delik deşik yüreğim

kimsem de kalmadı artık halime ağlayacak

böyle boynu bükük duruşum ondan

ondan bir yanım hep vurgun, hep yetim, hep kırgın

ömrüm vay

ömrüm vay

şiir cıvıltıları oysa gönül ormanımda

yıldız ışıltıları uzanıpda tutamıyorum

hüznün en karanlık sularında boğuldu sevinçlerim




unutulmuş bir sokak ortasında

düş denizlerine bırakıyorum soluğumu

ellerim üşüyor, yüreğim, gözlerim üşüyor

kimse bölüşmüyor sevinçlerini

uzak bir kıyıda kalıyor hayallerim

bütün iskeleler yıkılıyor

bütün iskeleler yıkılıyor

hiç bir gemi almıyor beni

bir damla gözyaşı olup akıyor yüreğim avuçlarıma

yüreğim deliboran, yüreğim delipoyraz, yüreğim kan

hasret ki, kızıl alev bir güldür

koparıp göğsümden ateşlere atıyorum

hiç kimse çekip almıyor

hiç kimse çekip almıyor kalbimi ateşler içinde

kanıyor en katı yerinde gece, yanıyor yüreğim

yüreğim alev topu

yüreğim kanrevan

yüreğim nar

yüreğim ateş

yüreğim ah!

tutunduğum dal kırık

sokulduğum kucak çiçek açmıyor

aldırmıyor çığlıklarıma sevdasına yandığım hayat

acının ve ateşin burgacında

ince bir sızı gibi geçip gidiyor ömrüm

nasıl katlanacaksa kalbim bunca ağrıya

ömrüm oy

ömrüm oy

ömrüm oy

Nuri CAN