Ben Seni Boş Anımda Sevmedim - F.KORKMAZ

Ben seni boş anımda sevmedim.

Bir eylül sararıp solmayı unuttu ilk defa,

İlk defa bir gece, ayyaş bir ayaz buldu kendine

Ne kadar yazılırsa yazılsın,

hiçbir sevda böylesine şiir olmadı

serkeş bir şairin dilinde…

Esmer teninde, kızılca kıyametlere düşerken sevdim ben seni…

Henüz hiçbir insanoğlu utanmamıştı insanlığından

Ve hiçbir çiğdemin hiçbir gülden eksiği yoktu seni sevmeden önce.

Yaralarım kabuk tutsun diye sevmedim seni

Bir bıçak, keskinliğini keşfediyordu ilk defa

İlk defa bir ayna, arınıyordu tüm sihirlerinden

Ve o beyaz ellerimde, kader çizgilerini görürken sevdim ben seni…

Ben seni sevmeden,

Kedi ciğerinden habersiz ölüyordu bir yerde

Mor menekşenin, açmak için bahanesi de yoktu

Göçü kaçırmış kuşlar şaşkın

Küçük gemiler, rıhtıma hasret kalıyordu seni sevmeden önce

İlk defa, ıslak bir mendil temizleniyordu tren garından

Ama daha usanmıyordu hiçbir yağmur,

dolup dolup taşmışlığından

Ve hiçbir yürek kafesi böyle hoyratça hırpanlamıyordu seni sevmeden önce…

Ben seni sevmeden,

Buharlaşan gözyaşından bulutlar olmuyordu

Hiçbir toprak kokmuyordu böyle bir sabah güneşinde

Ve çekilmiyordu yeşiller yaprağından

Yollara ayrık gölgeler düşmüyordu seni sevmeden önce…

Seni sevmeden,

Hiçbir masal kaçmıyordu esas kızından

Ve aşktan ölmenin lügat da yeri de yoktu…

Ölüyorum yürek yaram.

Ben seni boş anımda sevmedim!

F. Korkmaz