Güven

Sandıklarımı dizdiler gökyüzüne.. "Aç birini!" dediler..
Seçtim sarı olanı...
Belli ediyordu kendini..
İçinden bir şey çıkmadı..
Demek ki önemli olanlar sessiz kalanlar... Açtım kırmızıyı, özenerek..
İçinden bir kalp çıktı.. İçi dürüstlük dolu... Sonra pembeyi açtım, heyecanla..
İçinden bir kalp çıktı yine..
İçi sevgi doluydu.. Yine güzeldi... "Hangisi?" dediler..
Beyaz, dedim... Onu açtım..
Boş çıkmadı o da..
İçinden bir kalp çıktı.. Güven vardı bu kez... "Açtıklarından birini seç" dediler..
Düşünmeden ''beyaz''ı seçtim... Sordular bana :
- "Niçin beyaz? Rengi saflığı, temizliği ifade ediyor diye mi?" Hayır, dedim.. güven varsa bir kalpte, o kalpte sevgi de bulunur, dürüstlük de..!